Lato zamknięte kluczem ptaków
Zostawia tylko swe wspomnienia.
Jesień odważnie stawia kroki
Zaczyna mgłami dyszeć ziemia.

	A w górach nie ma już nikogo
	Niebo nas straszy niepogoda
	Lato do ciepłych stron umyka
	Skłębione w chmurach i strumykach.

Na niebie mokrym od jesiennej rosy
Koczuje tabor żalu i tęsknoty
A drzewa pogubiły liście
Na wczesne mrozów przyjście

	A w górach nie ma już nikogo...

Wiatr tylko plącze się dokoła
Na wrzosach pajęczyny wiesza
I zasypiają leśne zioła
Jak smutne słowa tego wiersza.

	A w górach nie ma już nikogo...