Słowa: Piotr Kowalewicz, muzyka: Krzysztof Mikiciuk

Już jako dziecko
Pukając do Australii bram,
Z rodziną mą
Ujrzałem grozę Twą,
Bo przyszedł nagły sztorm
I okręt szedł na dno,
I tylko ślepy fart
Wyrzucił mnie na ląd.

	Hej, morze me, uroki Twoje znam,
	Choć nie raz już przez Ciebie
	Płakał każdy z nas.
	Hej, morze me, na próżno wołasz mnie,
	Dziś muszę zejść na ląd,
	Pożegnać przyjdzie się.

Głód szarpał trzewia,
Upał mącił wzrok
I tylko, jak przez mgłę,
Słyszałem matki głos
Ginący gdzieś w odmętach,
Razem z rodziną mą.
Mój cały świat
Okryła Twoja toń.

Minęło wiele lat,
Łykałem gorzkie łzy,
Rozbitka twardy los
Poznałem w ciszy sam,
Aż przyszedł wreszcie dzień,
Gdy los uśmiechnął się,
Przepiękny okręt stał
U brzegów wyspy mej.

	Hej, morze me, uroki Twoje znam...