Myślałem, że to będzie wielki bal
Już kalendarz czas mi skradł
Ty włożyłaś suknię białą
Ja garnitur i się stało
I się stało, to co miało się stać.

Tam gości nas wita wielki tłum
i podają nam chleb i sól
Sto lat życia nam winszują
I za zdrowie nasze piją
I się bawią, i się bawią całą noc.

Ten chleb jest twój i mój
na całe życie już
Będziemy dzielić się nim
Bo cóż nasz los tak bardzo chciał

Witamy was chlebem i solą
i dajemy go wam na nową drogę życia.
Nieście go z czcią, szacunkiem 
i nigdy, nigdy go wam nie zabrakło.

Od tej pory już minął prawie rok
Wciąż kłopotów przybywa i trosk.
Lecz ten chleb i sól nas trzyma
I ten dzień nam przypomina,
który wspólnie uwiliśmy tak.