Jasno płonie watra w lesie
Echo piosnkę niesie w dal
I rozlega się dokoła
Pieśń cudownych, gorczańskich hal.

Wieczór do snu nas kołysze
Kamienicy dziki szum
Szelest wiatru i trzask ognia
To gorczański śpiewa bór.

W takt melodii tej zasypia
Tajemnicy pełen las
A na wierchach gdzieś roztacza
Krągły księżyc srebrzysty blask.

Przy ognisku wiara siedzi
I gotuje barszczyk swój
A kto barszczyk ten spróbuje
Ten prawdziwy gorczański zbój.