Skromna skautowa lilijka,
Bezcenna, życia warta,
Już prawie jeden wiek temu
Wisiała na piersi skauta.

A potem z angielskiej wyspy
Zabrzmiała pieśń wesoła
O zwiadach na młodych chłopcach,
Na całe ziemskie koła.

Usłyszał ją i Polak,
Uczucie wzmogło w nim duże,
Przypatrzył się lilijce
I przypiął ja na mundurze.

A za nim przyjaciele,
A było ich niemało
Znaleźli w lilijce siłę
I tak harcerstwo powstało.

Skromna skautowa lilijka
Wpisana w orła białego
W duszy każdego harcerza
Pragnęła państwa wolnego.

Gdy zmartwychwstała ojczyzna,
Stanęli harcerze czwórkami
I czuli, że siła boska
Jest pod lilijki płatkami.

Lilijka niewiele mówi:
Ojczyzna, nauka, cnota,
Związek Harcerstwa Polskiego,
Lecz jaka myśl głęboka.

A potem w śmiertelnej burzy,
Między ojczyzny murami
Lilijka przeciwko najeźdźcy
Walczyła z harcerzami.

Te Boże dzieci - harcerze,
Jak oni Polskę kochali
Gdy przyszła temu potrzeba,
Wszystko ojczyźnie oddali.

Ale po kilku latach
Nie doceniono tego,
Zabrano harcerzom lilijkę
Znak ich uczucia jawnego.

Wkrótce oddano lilijkę,
Lecz jakże bardzo zmienioną,
Na tle czerwonej barwy
Przez ustrój wypaczoną.

Dziś, gdy krytyką jawną
Ocenia się te gesty,
Znajdziemy prawdę w lilijce,
Wygłosimy nasze protesty.

A w płatki naszej lilijki
Wpinamy krzyż myślami,
Na znak zmartwychwstania harcerstwa
I Bożej opieki nad nami.

Do walki o wolne harcerstwo
Zjednoczmy wszystkie siły
I nie zawrócimy z drogi,
Choćby wyrosły mogiły.

Skromna harcerska lilijka,
Wisiała i wisieć będzie,
Na piersi prawych ludzi 
I nikt jej już nie zdobędzie.