Choć skaut ma na głowie
Kłopotów ze trzysta,
Nic się nie turbuje
I tak sobie śwista.

Kwasić się smutkami-
Któż na tym skorzysta?
Skaut więc zawsze wesół
I tak sobie śwista.

Kto komu nie wierzy,
Niech mi przyzna przecie,
Czy smutnego skauta
Widział kto na świecie?

Toteż i na polu,
W obozie czy w lesie
Wiatr skautowe piosnki
Po rozłogach niesie.