Miłkiem wyzłocony kraj,
Wstęgą Nidy przekreślony
Na szlak wzywa, wzywa nas,
Dźwiękiem wiślickiego dzwonu

	W srebrnoświtych łąk morze, W mrocze średniowiecza
	W pola gdzie słońce orze z ranka po odwieczeż
	W żar od, od słońca odbity, w różnokwietną pożogę
	Wrócisz wiedziony świtem
	Wrócisz wiedziony zmrokiem ... zmrokiem

Niebo przesłonięte trzcin,
Tańcem z wiatrem zarzeczonym
W niebie kolegiaty klin,
Dzieli świat na cztery strony

Dyptam chwyta ptasi krzyk,
Babie lato wiążąc w sieci
Snuje się po polach dym,
Nadnidziański sen o lecie