Rozkwitały pąki białych róż,
Wróć Jasieńku, z tej wojenki, wróć,
Wróć, ucałuj, jak za dawnych lat,
Dam ci za to róży najpiękniejszy kwiat.
Wróć, ucałuj, jak za dawnych lat,
Dam ci za to róży najpiękniejszy kwiat.

Kładłam ja Ci idącemu w bój,
Białą różę na karabin Twój,
Nimeś odszedł, mój Jasieńku, stąd,
Nimeś próg przestąpił, kwiat na ziemi zwiąd.
Nimeś odszedł, mój Jasieńku, stąd,
Nimeś próg przestąpił, kwiat na ziemi zwiąd.

Już przekwitły pąki białych róż,
Przeszło lato, jesień, zima już,
Cóż Ci teraz dam, Jasieńku, hej,
Gdy z wojenki wrócisz do dziewczyny swej.
Cóż Ci teraz dam, Jasieńku, hej,
Gdy z wojenki wrócisz do dziewczyny swej.

Ponad stepem nie przejrzana mgła,
Wiatr w burzanach cichuteńko łka,
Przyszła zima, opadł róży kwiat,
Poszedł w świat Jasieńko, zginoł po Nim ślad.
Przyszła zima, opadł róży kwiat,
Poszedł w świat Jasieńko, zginoł po Nim ślad.

W ciemnym borze zimny wicher dmie,
Już nie wróci mój Jasieńko, nie.
Śmierć hulała, wzięła krwawy łup,
Zakopali Janka mego w ciemny grób.
Śmierć hulała, wzięła krwawy łup,
Zakopali Janka mego w ciemny grób.

Jasieńkowi nic nie trzeba już,
Bo mu kwitną pąki białych róż.
Tam, pod jarem, gdzie w wojence padł,
Wyrósł na mogile białej róży kwiat.
Tam, pod jarem, gdzie w wojence padł,
Wyrósł na mogile białej róży kwiat.