Słowa i muzyka: Andrzej Sikorowski

Nie wiem czy z namowy świętych,
Czy też same tego chciały
Sentymenty ni powiędły jak umiały.
Wcześnie rano jakby pękły
Tak o wschodu jasnej porze,
Sentymenty mi powiędły jak najgorzej
Śladem bladej koronczarki ja kobieta
Chodzę smutna bez przymiarki jak poeta
Sentymenty mi powiędły
Siadły, zbladły, oniemiały,
A ja tak je hodowałam przycinałam,
Podlewałam...
Sentymenty mi powiędły - świat mój cały.
Wcale nie przez zapach mięty
Wcale nie sentymentalnie,
Sentymenty mi powiędły racjonalnie !
Takie czułe, takie smętne
- prawda chorowały nieraz -
Sentymenty mi powiędły i co teraz ?
Śladem bladej koronczarki ja, kobieta,
Chodzę smutna bez przymiarki jak poeta
Sentymenty mi powiędły, siadły, zbladły, oniemiały,
A ja tak je hodowałam, przycinałam, podlewałam...
Sentymenty mi powiędły
Świat mój cały.