Słońce gorące, słońce gorące,
Pasła tam dziewczyna krówki na łące.
Ji przyszedł do nij kawaler młody:
Gońże ty, dziewczyno, krówki do wody.
Ja nie pogonie, bo się zarosze.
Zdemże ty trzewiczki, to cie przeniose.
Nie przenośty mnie, pójde ja sama,
Będo ludzie mówić, żem twoja dama.
Dama nie dama, tylko siostrzyczka,
Napójże mi napój mego koniczka.
Bo mój koniczek siodełko niesie,
Poczkaj mie, dziewczyno, trzy lata jeszcze.
Cożeś ty za pan, co cie czekać mam?
Tyle twyj fortuny-czapka i żupan.
Cożeś ty za pani, co gardzisz nami?
Tyle twyj fortuny-wianek ruciany.
Nad mojem wiankiem rodzina płacze,
Na twojem czapczysku czarny kruk kracze.
Nad mojem wiankiem perły brząkajo,
Na twojem czapczysku wróny się kąsajo.
A mój wianeczek złotem obity,
A twój żupan lichem podszyty.