Słowa: M. Ćmiel, muzyka: K. Janus

Zabierasz plecak, wygodne buty
I trochę forsy z banku.
Ostatni raz podążasz na miasto
Wakacyjnego poranka.
Ruszasz w Bieszczady, patrzysz na niebo, 
Obłoki wędrujące.
Wśród nich są także twoje marzenia 
I roześmiane słońce.

	Już kochasz Bieszczady,
	Leśne zwierzęta, szmer strumienia w dali, 
	Już cię nie martwi obdarta pięta,
	Możesz iść dalej i dalej.

Namiot rozbijasz na leśnej polanie.
Wieczorem słońce już zgasło.
Spotykasz przyjaciół, grasz na gitarze, 
Wcinasz razowy chleb z masłem.
Szybko mijają szczęśliwe tygodnie,
Włóczęgi kres już nadszedł.
Musisz pożegnać bieszczadzkie lasy,
Lecz wracać będziesz tu zawsze.

	Już kochasz Bieszczady...