Płynie łódź moja wzburzonym morzem,
Brzegu nie widać, wiatr w żagiel wieje,
Inny by pewnie już stracił głowę,
Ja się tylko śmieję.

	Hej, bo wesoły uśmiech
	W czas burzy jest pogodą,
	Uśmiech ku brzegom wiedzie
	Rozgniewaną wodą.

Żagiel mój burzę niejedną przetrwał,
Nieraz nad głową wiatr kłębił chmury,
Bardziej o fajkę dbam, by nie zgasła,
Niż o własną skórę.

	Hej, bo wesoły uśmiech...