Wysyłały siostry brata
Na wojenkę , na trzy lata.
Jedna jemu konia dała,
Druga konia osiodłała.
A trzecia mu miecz podała,
Czwarta rzewnie zapłakała.
Nie płaczcie wy, siostry, brata,
Powrócę ja za trzy lata.
Minął roczek i półtora,
Wojsko polskie wraca z pola.
A witajcie, mospanowie,
Czy daleko brat na wojnie?
Leży on tam, przy strumieniu,
Trzyma głowę na kamieniu.
Koło niego konik jego
Nóżką grzebie, żałuje go.
Już wygrzebał po kolana,
Chce pochować swego pana.