Tak niewiele trzeba nam:
Dwoje ludzi, serca dwa i...
Przestaje istnieć świat,
A dłonie tak tęsknią.
Blisko twarzy druga twarz,
Jakiś blask nieziemski trwa
I z zupełnie zwykłych spraw

	Robi się... święto.
	A te serca - białe kartki dwie,
	Całkiem białe jak śnieg.
	Sympatycznym atramentem
	Pachną.

Jakiś spacer w strugach w strugach dnia
I z rękawa fiołki dwa,
Nieporadny, czuły gest
I cisza pomięta.

Na serwetce jakiś wiersz,
Zapach, co odurza Cię
I z niczego robi się...
Święto, święto.

Żadnych parad ani wielkich słów,
Grosik szczęścia na pół,
Mała wyspa dla małych ludzi,
Dla nas... święto, święto.
Tak niewiele trzeba nam:
Dwoje ludzi, serca dwa i...
Przestaje istnieć świat,

	Robi się... święto...